هوای اردیبهشت ...

هوای دلت را داشته باش

اردیبهشت زمان عاشق شدنهای بی‌هواست...

ارس آزادی

جیگر درون ...

این روزا تا میخوام جواب کسی رو بدم، جیگر درونم فریاد میزنه: مگه مهمه؟ مگه مهمه؟ مگه مهمه؟
خب بالطبع بعدش من منصرف میشم از اظهار نظر کردن ... 

کدوم قضاوت؟ کدوم کشک؟ ...

از سالها پیش یه اخلاقی پیدا کرده بودم که متخصص همه چیز باشم، از سیستمهای نوین فوتبالی بگیر تا در مورد آکورد می ماژور در گام چهارم رو دسته گیتار اظهار نظر میکردم، از اومانیسم فلسفه می بافتم تا به اتوپیای مورد نظر جنبش دانشجویی اظهار فضل می کردم. اصن سیاست خوراکم بود بخصوص آسیب شناسی کودتای 28 مرداد و شناخت کامل شجره نامه قوام السلطنه سخنرانی می کردم که بیا و ببین، در مورد خشکی پوست و عوارض زیاد فعالیت جنسی در دوران یائسگی خانمها هم صاحب نظر بودم. خب بودم ... 

بعد از یه جایی (دقیقا نمیدونم از کدوم جایی) به این نتیجه رسیدم که مرد حسابی چه دلیلی داره که این همه حرف میزنی دو دقیقه زبون به دهن بگیر ببینم بقیه چی میگن، چشمتون روز بد نبینه بقیه در مورد چیزهایی حرف میزدند که من اصلا تا حالا به گوشم هم نخورده بود از سینمای نوآر بگیر تا حالت عرفانی رضا یزدانی در اجرای آهنگ کوچه ملی و لاله زار، گفتم ای دل غافل به قول فامیل دور من چرا این افق های روشن رو زودتر به روی خودم باز نکردم؟ 

همه این حرفها رو گفتم که بگم اول بهتره آدم در مورد هر چیزی اظهار نظر نکنه، سعی کنه بیشتر یاد بگیره به همین خاطر از 18 ماه پیش شروع کردم به یادگیری شروع به مطالعه و الان هر چه که میگذره بیشتر میفهمم سکوت کردن چقد خوبه، لزومی نداره آدم در مورد هر چیزی اظهار نظر کنه، چند پیش یه جایی بودیم یکی برگشت بهم گفت هر وقت مستی از سرت پرید بیا بشین در کنارم تا از لحاظ اومانیستی و فرویدیسم این مساله رو برات بشکافم، زدم به شونه اش و گفتم داداش تا حالا کی با کوکا کولا مست شده که شما ما رو مست دیدی؟ در ضمن دکتر شما مگه جامعه شناسی یا روانشناسی خوندی که میخوای این مساله رو برای من بشکافی؟ این مسائل مث شکم مردم نیست که تو اتاق عمل میشکافی ها نیاز به مطالعه و تخصص داره. چندی بعد شنیدم که گفت فلانی یعنی من حق نداشتم ایشون رو جلوی جمع خراب کنم. 

مردم به خودشون اجاره میدن راحت بقیه رو قضاوت کنند اونم از روی چهار تا مسیج و نوشته و استاتوس فیسبوکی و توعیت و این حرفا اما وقتی قضاوت خودشون رو بهشون یادآوری میکنی میگن شما بی ادب و بی نزاکت هستید.

خوبیت نداره نکنیم این کارها رو ... به جای این کارا بهتره شهرام شب پره گوش کنیم و کلاه قرمزی ببینیم که ثوابش بیشتر از عقوبت قضاوت کردن است...

آخرین اشتراک ایمیلی وبلاگ زخمه ...

از شش هفت سال پیش اشتراک ایمیل زخمه رو راه انداختم اما امروز به این نتیجه رسیدم که این سرویس رو دیگه تعطیل کنم و با اینکه برای تعداد 50 نفر که مشترک ایمیلی این وبلاگ بودند و با فیدبکی از دوستان گرفتم که از فرستادن این ایمیلها خسته شدند، این مژده رو میدم که این آخرین ایمیل از وبلاگ زخمه خواهد بود و دیگر مطالب زخمه برای شما ارسال نخواهد شد.

خب اینم تجربه جالبی بود که بعد از سالها، بالاخره وقتش رسیده است تا جدی تر اینجا بنویسم در مورد برندینگ و تکنولوژی و شاید هر از گاهی در مورد شعر و ترانه و فیلم.

لذت استقلال و تنهایی ...

اگر یه مدت تنها زندگی کنی تازه معنای راحتی رو درک می‌کنی، اینکه یه چهار دیواری اختیاری داری که خودت باهاش حال می‌کنی از بودن تو بهشت هم برات لذت‌بخشه.

اختیار آشپزخونه‌ات رو داری، هر موقع از شبانه روز بخوای میتونی بری سر یخچال و شیشه آب رو سر بکشی، آشپزی کنی و کیفور بشی.

حموم رفتن هم که دیگه نهایت راحتی است با خیال راحت هر مدلی که بخوای می‌تونی بگردی و بچرخی.

وقتی به مستقل بودن عادت می‌کنی برات سخته که دیگه وابسته بشی، همش از وابستگی فرار می‌کنی و پناه میاری به خونه خودت تا راحت باشی. 

تنهایی واقعا لذت‌بخشه بخصوص وقتی که تو خونه‌ات همه نوع آزادی داری. هر بار میرم به سفر یا به خونه پدری بعد از دو سه روز دلتنگ خونه خودم میشم و اینجاست که میخوام هرجوری شده برمیگردم تو تنهائی خودم و حالش رو می‌برم.

آره، هر چه تنهاتر باشی راحت‌تر می‌تونی زندگی کنی

پشتم گرمه ...

یکی از خلاقانه ترین تبلیغاتی است که تو این چند وقت اخیر تو تلویزیون ایران دیدم، واقعا خیلی خوبه 

بعضی وقتها به خودم میگم:

تو رو دارم،

واسه اینه که پشتم گرمه 

راستی میتونین از اینجا این ویدئو رو دانلود کنید.

وضوی عشق ...

حلاج منصور را بسیار دوست میدارم و چقدر صحنه مرگ او با آزاد مرد ایرانی یعنی بابک یکی است:

هرکس سنگی می انداخت؛ شبلی را گلی انداخت ، « حسین منصور » آهی کرد . گفتند: از این همه سنگ هیچ آه نکردی ؛ از گلی آه کردن چه معنی است؟ گفت :« از آن که آنها نمی دانند ، معذورند ؛ از او سختیم می آید که او می داند که نمی باید انداخت»

پس دستش را جدا کردند خنده ای بزد گفتند « خنده چیست؟» گفت « دست از آدمی بسته باز کردن آسانست مرد آن است که دست صفات که کلاه همت از تارک عرش در می کشد ، قطع کند» پس پایش ببریدند تبسمی کرد ، گفت : بدین پای سفر خاکی می کردم قدمی دیگر دارم که هم اکنون سفر هر دو عالم بکند اگر توانید آن قدم را ببرید .»

پس او دست بریده خون آلود بر روی در مالید تا هر دو ساعد و روی خون آلود کرد ، گفتند : چرا کردی ؟ گفت : خون بسیار از من برفت و دانم که رویم زرد شده باشد شما پندارید که زرید من از ترس است. خون در روی مالیدم تا در چشم شما سرخ روی باشم که گلگونه (سرخاب) مردان خون ایشان است.» گفتند اگر روی به خون سرخ کرد ساعد چرا آلودی؟ گفت «وضو سازم» گفتند چه وضو؟ گفت در عشق دو رکعت است که وضوء آن درست نیابد الان به خون .»

پس چشمایش برکندند. قیامتی از خلق برآمد بعضی می گریستند و بعضی سنگ می انداختند ، پس گوش و بینی بریدند و … پس زبانش ببریدند و نماز شام بود که سرش بریدند و در میان سربریدن تبسمی کرد و جان داد.

از کتاب حلاج نوشته علی میر فطروس

چرا باید رفت ...

سالهاست به این موضوع فکر می‌کنم که چرا باید رفت؟ چرا نباید ساکن ماند؟ چرا اگر بمانی ضرر کردی؟

کلا انسانها چرا باید به زندگی از باب منفعت اقتصادی نگاه کنند؟ همین نگاه ضرر یا سود کردن یعنی نگاه اقتصادی به زندگی، بهرحال درست است که مبنای رفع نیاز آدمها اقتصاد است اما همه زندگی نیست، ما در برهه ای از زندگی از سیاست لذت برده ایم یا در جایی دیگر از هنر لذت بردیم اما همیشه همه این مسائل تحت تاثیر اقتصاد بوده است.

سالها پیش که میتوانستم از ایران بروم بنا به دلایلی که هیچکدام اقتصادی نبودند از ایران نرفتم و ماندگار شدم اما از وقتی که از 4 سال قبل یه جدیت افتادم که مهاجرت کنم همین عوامل اقتصادی مانع از رفتنم شدند، اگر قرار بود در کشور مقصد دوباره طعم تلخ بیکاری یا وضعیت بد اقتصادی را تحمل کنم با خودم گفتم که همین جا حداقل چند حامی دارم و میتوانم روی کمک آنها حساب باز کنم ام بعد از دو سال به این نتیجه رسیدم که باز دغدغه اقتصاد دلیل خوبی برای ماندن نیست.

ما نیاز داریم که بعضی از امیال خودمان را برآورده کنیم، هنر یا آزادی از این دست هستند جایی که راحت بتوانی حرفت را بگویی و موسیقی مورد علاقه ات رو بشنوی یا به کنسرت هنرمند مورد علاقه ات با خیال راحت بشینی تا بری در سینما و فیلمهای خوب و روز و مورد علاقه ات را ببینی، چیزی که در این کشور برای همه ما شده آرزو، شده یک رویا.

داشتن محیط کاری که تو کمتر آزار ببینی، اینکه وقتی توانایی های خاصی داری دلیل بر این باشد که تو پیشرفت کنی نه اینکه باعث حسادت همکارانت شود و تو را زمین بزنند. 

حتی برای ازدواج نیز الان در ایران با سد عظیمی به نام منفعت طلبی روبرو هستیم. عاشقیت ها بر مبنای اقتصاد پایه ریزی شده است. 

در کل به این نتیجه رسیدم ترجیح میدهم در جایی غیر از سرزمین مادری زندگی کنم  ...

آقای دیوانه ...

خیلیا میگن تو چرا اینقد این دیوانه را ستایش می‌کنی چه دلیلی داری برای این همه ستودن؟ جواب من یک چیز است دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید. 

امروز خسته از سر کار اومدم اتفاقی دیدم که دی وی دی Inglourious Basterds تو دستگاه پخش خونه است یه نمه نگاه دارم تا این تصویر رو دیدم و فهمیدم که کیو تی بزرگ بازم هم یه دیوانگی خاص از خودش نشون داده و تو این فیلم هم به نقش یک سرباز نازی حضور داشته است که توسط شکارچیان یهودی اینگونه پوست سرش رو می کنن، کارگردان و نویسنده نابغه ای که خوره فیلم است. 

هنوز از این کشف خودم دلشادم ...

آخرین دیالوگ این فیلم رو که برادپیت میگه به نظرم حرف خود تارانتینو است که در مورد این فیلم گفته است:

احتمالا این بهترین اثر هنری من هستش...

حریم خصوصی ...

سه ماه پیش بهش گفتم: دختر حیف تو نیست که اینقد سیگار می‌کشی، کمتر بکش.

یه چشمک زد و گفت: حالا

از یه زمانی سعی کردم به کسی امر یا نهی نکنم و نگم که چیکار کنن یا نکنن، برای هر کسی حریمی تعریف کردم و به خودم گفتم حق ندارم وارد این حریم بشم. این حتی شامل اینکه بهش اعتراض کنم چرا سیگار می‌کشی یا نه، حتی الان به یه جایی خودم رو رسوندم که دیگه به دوستانم یا اطرافیانم گله هم نمی‌کنم چرا جواب تلفنم رو نمیدین، به خودم میگم حریم خصوصی آدما همینه و به من هیچ ربطی نداره که با کی می‌خواد در ارتباط باشه یا نباشه و این حتی شامل خود من نیز میشه.

اون حالا گفتنش از نظر من یعنی کمتر سیگار کشیدن من به تو ربطی نداره.

به این نتیجه رسیدم که ایرانی از اون چیزی که ادعا می‌کنه صراحت لهجه داره و رک است، محافظه کارتر است و جرات ابرازش رو نداره. همیشه در هاله ای از تعارفات هستیم اگه قصد قطع ارتباط با کسی رو داریم به جای اینکه بهش بگیم فلانی دیگه با من تماس نگیر، جواب تلفن یا ایمیل یا مسجیش رو نمیدیم و بعد اگه ببینیم زیاد تماس میگیره به لطف این اسمارت فونها شماره تماسش رو بلاک میکنیم شاید خیلیا بگن اینطوری نیست اما به نظرم یکی از دلایل ناراحتی افراد از همدیگه همین مساله است.

باور کنید دلسوزی مجوزی برای دخالت در حریم خصوصی کسی نیست.

به این نتیجه رسیدم وقتی حریم خصوصی من محافظت خواهد شد که منم به حریم خصوصی دیگران احترام بذارم

بدهکاری ...

یه حقایقی است که گفتنشون تلخ نیست بلکه شنیدنشون تلخ است مثل «من کلی "دوستت دارم" شنیدن به خودم بدهکارمـ »

در و تخته ...

یه مثلی است که میگه:

خدا تخته تراش نیست ، به هم انداز است !

یه جایی دیگه ای هم میگه:

خدا در و تخته رو خوب با هم جور کرده !!!

من دیگه حرفی ندارم ;)

واقع بین ...

واقع بین باش و دست از مُردن برای کسی که برای تو تب نمیکند، بردار ...