زخمه

وب نوشت های یکی که دیر رسیدن عادتش است ...

زخمه

وب نوشت های یکی که دیر رسیدن عادتش است ...

زنده باد غرور ...

یه روز به یه جایی میرسی که باس بین غرور و احساست یکی رو انتخاب کنی ... این همون دوراهی است که میتونه خیلی چیزها برات بیاره ... همیشه و در همه حال غرورم رو ترجیح دادم به احساسم ... احساس همیشه است تا دم مردن اما این غروره که به احساس شخصیت میده ... همون بار اول که دیدی غرورت داره فنا میشه باس بزنی تو گوش احساست تا سر جاش بشینی ...

اعتبار هر کسی به غرورش هست اگه اون شکست دیگه اعتباری براش نمیمونه احساس همیشه هرزه است این نشد میره سراغ یکی دیگه ... اما این غروره که بهت شخصیت و اعتبار میده ...

تو سال جدید تصمیم گرفتم بیش از این هوای غرورم رو داشته باشم و دیگه نذارم بازیچه احساس بشه و زیر شیطنتهای اون له و لورده بشه ...

نظرات 1 + ارسال نظر
عجب! 12 فروردین 1392 ساعت 15:36

زمین خاکی ام اما غرورم کم نمیگردد. . . سلامتی خودمون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد