تنهایی ...
وقتی خودت رو تنها میکنی و به تنهایی خو میکنی دیگه خیالت راحت میشه، دیگه انتظاری از کسی نداری، کسی نیست که آزارت بده، کسی نیست که دلت رو بلرزونه و بعد ناغافل بگه هر چی بیشتر میشناسمت بیشتر باهات غریبه میشم ...
خوبی تنهایی اینه که غیر از خودت از هیشکی انتظار نداری، از کسی دلگیر نمیشی و خودت رو درگیر نمیکنی اما وای به اون لحظه هایی که بخوان وارد این تنهائیت بشن دیگه دهن آدم سرویس میشه، اگه خوبی کنی همه به حساب چراغ سبز نشون دادنت میذارند اگه بد باشی میگن ببین چقدر داره کلاس میذاره ...
کلا تنهایی خوبه، کارهایی رو که دوس داری انجام میدی، کتابهایی رو که دوس داری میخونی، فیلمهایی رو دوس داری میبینی، اونجوری حرف میزنی که خودت دوس داری، نگران این نیستی که کسی از حرفت خوشحال یا ناراحت بشه، مهم اینه که خودت از خودت راضی باشی ...
تنهایی چیزی نیست که به این آسونی بدست بیاد و قدرش رو بدونی اینقدر باید با این و اون باشی اینقد از این و اون خورده باشی که وقتی به تنهایی میرسی انگار به بهشت رسیدی ...
از هیشکی دلگیر نمیشی، دغدغه هات دغدغه هایی میشن که دیگران درکش نمیکنند، تنهایی باعث میشه چیزهایی در خودت کشف کنی که تابحال نمیدونستی کجای وجودت قرار داشتند ...
تنهایی رو دوس دارم چون تنها چیزی است که با دوست داشتنش تو رو تنها نمیذاره ...
