ناصر خان مرد بود

ناصر حجازی : «به من می‌گویند عصبانی نشوم، مگر بی‌غیرتم وقتی درد و مشکلات مردم را به چشم می‌بینم، با بی‌تفاوتی از کنار آن بگذرم. آمده‌اند و یارانه‌ها را قالب کرده‌اند. زندگی مردم بهتر نشده که بدتر هم شده‌است. دولت می‌گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می‌کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده‌اند. دولت حق ندارد به مردم کمک کند، دولت باید کار کند.»
امروز دوم خرداد بود. روز یکه تو تاریخ ما یه روز خاص بود اما در سال نود دوم خرداد خاصتر شد و اسطوره هم هم رفت. یه بار تو فیس بوک نوشتم که پدرامون میگفتند اون زمون که ما جوون بودیم یه پهلوون بود که اسمش غلامرضا تختی بود. همیشه حسرت داشتم که ما میخواهیم به بچه ها مون چی بگیم. اما الان خیلی راحت میتونیم به بچه هامون تو آینده بگیم اون زمون که ما جوون بودیم یکی بود «مرد» بود و اسمش ناصرخان حجازی بود.
امروز سر کارم همش اشک ریختم و یکی از همکاران میگفت آخه چرا؟ همش میگفتم نوجوونی من با ناصر خان گره خورده بود. خودم رو مث ناصرخان میدیدم مغرور و رک و یه دنده و صریح. چقدر الان جاش خالی است. همان جملات بالا رو که از ناصرخان رو آوردم نشان دهنده همان شجاعت بی نظیرش میباشد.
ناصر خان از همه کسانی که ادعای سبز بودن داشتند سبزتر بود و این سبز بودن رو نه به ادعا که با کلامش و عملش انجام میداد. ناصرخان با مردم بود و با مردم ماند و با مردم هم رفت. مطمئنا ناصرخان اسطوره ای جاودانی در تمامی عرصه های ایران و ایرانی خواهد ماند به دلیل اینکه در برابر سردمداران زر و زور و تزویر سر خم فرود نیاورد.
ناصر خان همیشه همیشه سبز و زنده خواهد ماند زیرا که در سخت ترین لحظات در کنار مردمی ماند که باورش داشتند و دل در طلب قدرتمداران نداشت و مردمی ماند.
ناصر خان تا ابد دوستت دارم