جای تو خالی

بعد از مدتها بالاخره فرصتی دست داد تا با ارس باهم باشیم و یه شب نشینی باحال با همدیگه داشته باشیم و ترانه بگیم و بخونیم و ساز بزنیم و یه حال اساسی ببریم.

من یه بیتی نوشته بودم که زمزمه لبم بود و ارس هم یه ترانه ای رو شروع کرد و با هم نشستیم و یه ترانه ساختیم و زدیم و خوندیم و ارس هم از دادن ترانه به خواننده خودداری کرد و پیش خودمون نگهش داشتیم تا شاید یه زمونی من بخونمش. این "جای تو خالی" از اون شعرهایی هست که خیلی دوسش دارم. یه لحظه های خوبی توش داره که من دوسش دارم. شاید اگه خودم میخواستم بنویسم بهتر از این نمیشد. تازه دیوونگی های ارس رو هم خیلی دوس دارم. ارس واقعا پسر دوست داشتنی است اما حیف که زیاد اهل اینترنت و این حرفا نیست... تازه یه طنز خوبی هم داره که من دوسش دارم. تو این ترانه هم یه لحظه های نابی از آهنگهایی که باهم دوست داشتیم رو آوردیم. بخصوص که نقطه مشترک هر دومون "سللر آپاردی سارانی" بود.

ارس یادت میاد چقد با "اگر مانده بودی" حال کردیم و زیر زیرکی اشک ریختیم؟

جای تو خالی

وقتی که شب رو تنم دس می کشه

خوابِ تو، رو چشام قفس می کشه

تو رقص واژه های غریب آشنا

لبام با اسم تو نفس می کشه

تو ریتم تند گیتار کولیا

می میرم مث یه آکورد تنها

تو هنوز یه آرپژ دلنشینی

رو تن این گیتار دل سیا

"تو جمعه های من جای تو خالیست

نفسهایم از هوای تو خالیست"1

مرا بخاطر بسپار که بدون

ایل مغان از سارای تو خالیست

جای تو خالی، اگه مونده بودی

این شعرُ جای من سوزونده بودی

تو رو به بوسه نگام می بردم

اگه مستی منو خونده بودی

یه عمری با خیالت مستی کردم

نیستی ببین چه با هستی کردم

خیالمو خواب ترانه کردم

باز توبه شکستم و مستی کردم

ارس آزادی

1.     این بیت کار منه داشتم خودم رو برای یه ترانه عاشقانه ناب آماده می کردم که ارس این بیت رو اینطوری کرد. دوسش دارم.

راستی این عکس بالایی هم شاهکار خودم است.