فاصله

 

کوچه باریکن  دکونا بسته اس

خونه ها تاریکن طاقا شیکسته اس

از صدا افتاده تار و کمونچه

مرده می برن کوچه به کوچه

نگاه کن مرده ها به مرده نمیرن

حتی به شمع جون سپرده نمیرن

شکل فانوسی ان که اگه خاموشه

واسه نفت نیس هنوز یه عالم نفت توشه

جماعت من دیگه حوصله ندارم

به خوب امید و از بد گله ندارم

گر چه از دیگرون فاصله ندارم

کاری به کار این قافله ندارم

احمد شاملو وقتی ترانه می نویسد هم از بقیه بهتر و زیبا و عامی تر می نویسد. تا حالا ترانه ای به این سادگی و به این روونی خوندین؟ اما ترانه های شاملو فقط با صدای فرهاد جون می گیرن. فرهاد این صدای بی صدای همه نسلها، چه بگویم کم گفتم. غریبتر هنرمندی که تابحال در این سرزمین زیسته است حتی غریب تر از فریدون فروغی که زودتر از او با و بندیلش رو بست و کاری به کار این قافله نداشت.

میخواستم واسه نهم شهریور یه مطلبی برای فرهاد بنویسم اما از بس درگیر بودم که نشد.نهم شهریور هشتاد و یک وقتی شنیدم که فرهاد رفت فکر کردم یه شوخی بی مزه بود و باورم نمیشد. اون روزها که یادم میاد ( نه بهتره یادم نیاد آخه تازه یاد گرفتم کاری به کار این قافله نداشته باشم)....

آره فرهاد غریب بود حتی به خاطر اینکه با همه علاقه ای که به این خاک داشت اما باز در غربت جون سپرد و قسمت نشد در خاک وطن آرام بگیرد.

فرهادی که همیشه برای این خاک و وطن و آزادی و آگاهی مردمش خوانده بود در غربت از قافله فاصله گرفت و دلشکسته رفت و هنوزم که هنوزه باز دارن باهاش بد تا می کنند.

مسئولان جمهوری اسلامی تنها کسانی تو دنیا هستند که خوب می تونند هنرمندانشان را خاک یکی کنند و صدای کسی در نیاد. حکومتی که هنر از نظرشان مداحی های دروغین کاسه لیس های همچون ارضی و حدادیان و هلالی و بقیه است، نه فرهاد و فریدون فروغی و شجریان و گلپا و داریوش و گوگوش و اردلان سرفراز و ایرج جنتی عطائی و شهیار قنبری و زویا زاکاریان و اسفندیار منفرد زاده و  فرهاد شیبانی ، آره اینان هنرمند نیستند هنرمند از نظر اینان امثال اصفهانی و افتخاری و عصار و علیرضا قزوه و مسعود ده نمکی و فرج الله سلحشور هستند که خوب می توانند اینان را سرکیسه کنند و از نرخ خودشان خوب آگاه هستند.

فرهاد تا زمانی که زنده بود کسی ازش خبر نمی گرفت، محمد نوری تا زمانی که زنده بود کسی به یادش نبود اما همین که رفتند ترانه هاشون از رسانه میلی حاج عزت فرت و فرت پخش میشه و و به کسی مربوط نیست که خرت به چند منه. آره فرهاد غریب بود و هنوز هم است و بدون اجازه خانواده اش بر روی ترانه شهیدان شهرش که برای مجاهدین این خاک و بوم خونده بود که در سیاهکل قتل عام شدند میان روش تصاویر دستاوردهای دروغین دولت نهم و به اصطلاح دهم رو میذارن. یا بوی عیدیش که جرات ندارند نامی از ترانه سرای بزرگش نام ببرند یا از آهنگساز بی نظیرش یادی کنند پخش می کنند و آب از آب هم تکان نمی خورد.

آره این روزها فرهاد و هر هنرمند دیگری در این سرزمین مظلوم است چون از نظر آقایون هنرمندی هنرمند است که در مدح ایشان هنرنمائی نماید نه هنرمندی مثل زمان و پناهی که روشنگر هستند. اینان هنرمند نیستند. هنرمند همانهایی هستند که در شوهای بیمزه احمدزاده و شومنی مثل محمود شهریاری به هنرمندی مشغولن و مدح و تعاریف مثل نقل و نبات از زبان مبارکشان جاری است.

باید این قافله را به حال خود وا گذاشت.

فرهاد بزرگ بود و هیچکس هم نمیتواند او را از این بزرگی به پائین بکشاند او که با جمعی از بزرگان ترانه و موسیقی این سرزمین فرزندان زیادی به یادگار گذاشته است. با این که هیچگاه عاشقانه نخواند اما جمعه و وحدت و شبانه و شهیدان شهر و هفته خاکستری و آینه و سقف و صدای بی صدا عاشقانه های زیر لب نسل من و نسلهای قبل و بعد از ما شدند.