داغلار با صدای گونل

Dağlar

کوهها

Yüce dağların başında

روی بلندترین قله کوهها

Bir taş olsam inlesem

مثل یک سنگ شده و زاری می کنم

İçimdeki acıları

دردهای درونم را

Bir yol olsa söylesem

من از هر راهی که ممکن باشد می گویم

Gücüm yetmez ayrılığa, yürek dayanmaz

به اندازه کافی طاقت دوری و جدائی را ندارم. دلم صبر نمیکند

Mesafeler çok olsada

اگر فاصله ها هم زیاد شود

Seven unutmaz

عاشق فراموشکار نمی شود

Sözüm geçmez yokluğuna

قول و قرار من همیشه پابرجاست

Yürek dayanmaz

دل صبر نمیکند

Yalan bilmez sevdalara

عشق، دروغ و دورنگی نمی شناسد

Hesap sorulmaz

اهل حساب و کتاب نیست

Dağlar yoluma ben dolsa

کوهها اگر راهم را ببندند

Sevdan içime dert olsa

عشق و محبت در درونم به درد و هجران مبدل شود

Gözüm yaş yerine kan dolsa

به جای اشک از چشمانم خون ببارد

Söz verdim

من قول داده ام

Vazgeçmem!!

از تو نمی گذرم

این ترانه رو دو سه سال پیش گونل خواننده زیبا و خوش صدای آذری اجرا کرده است و من تو این چند وقت پیش خیلی دلبسته اش شدم. اونقدر این ترانه رو در محیط کاری گوش می کنم که یکی از دوستان میگه نکنه اینو هم خزش کنی.

کارهای گونل رو خیلی دوست دارم و احساس عجیبی تو آهنگاش جاری است که تو کارهای کمتر خواننده ای دیدم.

نمیدونم چرا ما ایرانی ها زا اجرای چنین ترانه هایی عاجز هستیم و ترانه هایمان خالی از احساس شده است. چند روز پیش که این ترانه رو شنیدم اشکام امونم ندادند و بی اختیار جاری شدند. هیچگاه به معنای عام عاشق نشدم اما میدانم که همیشه عاشقم و شیشه احساسم خیلی زود ترک بر میدارد و آب بر زمین ریخته میشود. فرقی نمیکند که یه روز ترانه لئونارد کوئن با نام «You know who I am» باعث این احساسم شود یا با ترانه های سلن دیون و انریکو یا با شنیدن صدای روحبخش گلپا و معین و امید وقیت عشق جاری است دیگر با هر بهانه ای عاشق هستی. فرقی نمیکند که ساخته بی کلام سارا نجفی به نام رویا رو گوش کنی یا با ترانه های گونل به اوج برسی. عشق در هر زبان و موسیقی جاری باشد به دل آدم می نشیند و من به تجربه اینو دیدم. این روزها عشق در جامعه ما گوهر گم شده است. همه اهل حساب و کتاب شده اند. یه زمانی همین ترانه Dağlar حکایت خودم بود. اما منم مثل بقیه شدم اهل مبارزه نیستم و همش در حال فرارم و مهمتر از همه دارم از خودم فرار میکنم.

این ترانه رو اینجا آوردم تا از خواننده یاد کنم که زیاد طرفدار خاصی در ایران ندارد. زیبائی خاصی ندارد اما صدایی به غایت دلنشین و زیبا دارد که از شنیدن صدایش هیچوقت خسته نمی شوی. گونل خودش علاقه خاصی به زنده یاد هایده دارد و ترانه هایش را بسیار زیبا اجرا میکند و زبان فارسی را مثل زبان مادریش عالی صحبت میکند. شاید اگر اغراق نباشد گونل را می توان گوگوش آذربایجان خواند (هر چند که گوگوش عزیز خودش نیز یک آذری زبان می باشد) چرا که همچون گوگوش از کودکی و در خانواده ای اهل موسیقی بزرگ شده است و در عرصه هنری هم مثل گوگوش فردی موفق است.

دوستان اگر در ترجمه ترانه ایرادی است به بزرگی خودتان ببخشید بهرحال من زیاد هم به زبان ترکی استانبولی مسلط نیستم اما این ترانه رو هم خودم ترجمه کردم. سعی کردم روح کلی ترانه رو حفظ کنم.

برای دانلود این آهنگ زیبا به اینجا مراجعه کنید.

---

پی نوشت:

دوستی بهم در مورد عکس گونل تذکر داده بود. که باید به خدمت دوستان برسانم که من خودم گونل رو به قدری دوست دارم که لینک وبلاگش رو در اول لینکهای روزانه ام قرار دادم. از نظر من گونل مثل گوگوش است و به همان مقدار جذاب و دوست داشتنی است.امیدوارم دوستانی که میگن چرا چنین عکسی رو گذاشتم متوجه باشند که زیبائی همیشه قابل ستودن است. گونل زیباست اما من بیشتر به خاطر هنرش بهش احترام میگذارم و مهم تر از همه خیلی هم به ایرانی ها محبت دارد. در ایران هم طرفداران زیادی دارد که دوسش دارند.

امیدوارم که امسال بعد از سه سال کاستش بیرون بیاد تا باز از شنیدن صدایش لذت ببریم. من یه ترانه مشترک از گوگوش و گونل است که شاید به زودی برای دانلود بذارم. تا شما از شنیدن آیریلیک با صدای گونل لذت ببرید.