به نام آزادی

تصمیم داشتم برای امروز مطلبی رو در مورد تحمل بنویسم اما دیدم که فعلا جایش نیست و بهتر است کمی از این اوضاع بیرون بیائیم و بعد در این وبلاگ قرارش خواهم داد. چند روز پیش به طور اتفاقی ا]نگی رو از شادمهر شنیدم که خیلی به دلم نشست و شادمهر آروم آروم به یکی از کسانی تبدیل میشود که در کنار هنرش تعهد رو هم وارد می کند و با ینکه قبلا کارهای زیبائی نظیر گل یاس و زخم یادگاری رو ازش شنیده بودم اما این ترانه آزادیش خیلی به دلم نشست. واقعا حکایت نسل ماست. من این روزها چقدر بیتاب آزادی هستم و دلم برایش می سوزد که هنوز بعد از سی سال غریب مانده است. نسل من آزادی را تجربه نکرده است اما مطمئنم که قدرش رو خوب میدونه . شادمهر عزیز واقعا از این آهنگت سپاسگزارم.

آزادی

نمی دونم چرا هنوز

یاد تو می افتم
که با هر قطره ی اشکت
من هم مثل تو آشفتم

نمی دونم چرا من هم

مثل تو بی تابم
شب هایی که تو بیداری
به یاد تو نمی خوابم

اون قدر گفتند که آزادیم
به مرگ ساده تن دادیم
شاید از جرم دیروزه
که به این روز افتادیم

من هم همرنگ تو میشم
سراغ عشقو می گیرم
که با هر قطره ی خونت
من هم مثل تو می میرم

پای حرف تو می مونم
که امید و به من دادی
من هم همراه تو میشم
به عشق صبح آزادی

سکوت و می شکنی این بار
بفهمن که هنوز هستی
با فریادت نشون میدی
که از هیچی نمی ترسی

داره آروم جون میده
نسلی که مرگ و فهمیده
نمی دونم چرا اما
آزادی بوی خون میده

بریا دانلود به اینجا مراجعه کنید