مرد ایران

این روزها یک توفیق اجباری پیدا کردم و می نشینم سریال «سالهای مشروطه» را دنبال می کنم. کارهای قبلی محمد رضا ورزی را دنبال می کردم اما دیدن این سریال مرا به سالهای دبیرستانی پرت میکند که با خواندن داستان امیر کبیر بزرگوار اشک می ریختم و بسیار دوستش می داشتم و دارم.

بازی دکتر محمد صادقی* در نقش این مرد بزرگ یاران زمین بسیار ستودنی است و از انصاف نگذریم که سرکار خانم آزیتا حاجیان نیز یکی از بهترین نقشهایش را در قالب نقش مهدعلیا ارائه کرده است بازی داریوش کاردان نیز در نقش میرزا آقا خان نوری (اعتماد السلطنه) نیز بسیار زیبا و درخور است.

امشب یک دیالوگ بسیار زیبا از زبان محمد صادقی در نقش امیرکبیر شنیدم:« برای آبادانی ایران مرد میخواهیم نه نامرد»

بهرحال اینان باعث شدند تا دوباره یاد امیر کبیر بیفتم مردی که شاید تاریخ ایران به ندرت به چشم خود دیده است. مردی که از نظر اخلاقی پاک بود و مقید و در عین حال دلسوز ایران و ایرانی.

در مورد اقداماتش خیلی از کتابها سخن گفتند اما به نظرم بزرگترین خدمتی که امیر کبیر کرده است مبارزه با خرافه پرستی و استفاده ابزاری از دین بوده است در این مورد می توان به قمه زنی و سنت بست نشستن اراذل و اوباش در تکایا یا عدم واکسیناسیون بیماری آبله نام برد که امیر با اینان مبارزه میکرد و جلویش می ایستاد. انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه ازبزرگترین اتفاقات دوران امیر بود. از این لحاظ باید امیر را روشنفکر ترین و مترقی ترین سیاستمدار ایرانی دانست که از زمان خودش جلوتر بود.

با اینکه امیر پایه گذار دارالفنون بود و عمرش کفاف این را نداد تا افتتاحش را ببیند اما بزرگترین خدمتی بود که در حق جوانان ایرانی کرد و بعدترها کسانی نظیر مهندس بازرگان و دکتر سحابی و دکتر قریب و خیلی از مشاهیر و بزرگان ایران معاصر از این مدرسه بیرون آمدند.

مطمئنا همانگونه که از اول پیدایش حکومت قجر تا کنون دست روباه پیر به خون بزرگانی نظیر امیر کبیر آلوده نمی شد به وطر جد ایران و ایرانی سری بلند در جهان داشت.

متاسفانه با فرهنگهای غلطی که امیر کبیر با آنها مقابله می کرد از همان زمان خشکانده میشد دیگر کسی در جهل و تعصب خشکه مذهبی باقی نمیماند و مذهب آلت دست عده ای برای کسب قدرت بیشتر نمیشد.

امیر کبیر در حمام فین کشته نشد و راهش توسط کسانی نظیر ستارخان،دکتر مصدق، دکتر سحابی، دکتر فاطمی، آیت الله طالقانی، مهندس بازرگان، آیت الله منتظری و مهندس موسوی ادامه یافت و مهمترین خصلتی که این عزیزان داشتند دل در بند ایران و ایرانی داشتند و با زندگی پاک و اخلاقی نیک به سربلندی ایران می اندیشیدند به مطالعه گذشته و تاریخ این سرزمین به راحتی می توان پی به این مساله برد که چه کسانی به فکر ایران و ایرانی بود و چه کسانی به فکر پر کردن حسابهای بانکی خود بودند.

متاسفانه چند سال پیش به افرادی لقب امیر کبیر زمان را میدادند که به هیچ عنوان افرادی پاک نبودند و در ازای خدمتی که کرده بودند انتظار چیزهایی داشتند که بیشتر به صنف معامله گرها و بنگاه معاملات ملکی می خورد.

شاید تنها چیزی که از امیر باید یاد گرفت این بود که کسی که وارد سیاست می شود باید زیپ و جیپ شلوارش باشد که خدای ناکرده کار دستش ندهد. اما همین رعایت نکردن این نکته بسیار ساده باعث بروز فساد مالی و اخلاقی زیادی رد بین شاهان قاجار و پهلوی شد و متاسفانه کم کسانی نیستند که در عصر حاضر مواظب این دو ناحیه شلوارشان نشدند و خود و گروه و حزبشان را به باد فنا دادند.

همیشه که به امیر می رسم یاد این شعرش می فتم که در لحظه مرگش بر زبانش جاری شده بود:

روزگار است گهی عزت دهد گه خوار دارد

چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیار دارد

متاسفانه کسانی که در منظر قدرت هستند هیچگاه به این حرف امیر توجه نداشتند و همیشه خیال می کردند که دولتشان همیشه پاینده است در حالی که چنین نیست.

این روزها بد نیست کمی تاریخ بخوانیم تا اشتباهات گذشته نیاکانمان را تکرار نکنیم تا فردا برخلاف پدرانمان نزد فرزندانمان خجل نباشیم.

همیشه سبز و سرفراز باشید.

*عکس بالا مربوط به آقای دکتر محمد صادقی در نقش امیر کبیر می باشد.

---

پی نوشت: توصیه میکنم این روزها دو تا سریال را از دست ندهید یکی سالهای مشروطه که هر شب از شبکه سه پخش میشود و دیگری در چشم باد که جمعه از شبکه یک پخش می شود بهرحال بعضا یه چیزهایی از زیر دست آقای ضرغامی رد میشه و نباید اونا رو از دست داد.