طلاق

بالاخره طلاقش دادم. چیه چرا با تعجب نگاه می کنید خب طلاقش دادم مگه کار بدی کردم؟ آهان نگفتم چی شده. یه گوشی نوکیا N70 داشتم دیدم وقتی این گوشی رو بدست می گیریم انکار دچار گناه کبیره میشم. به همین خاطر دور گوشیهای نوکیا خط کشیدم و دوباره سونی اریکسونی شدم یه S312 نقره ای خوش رنگ و خوش استیل گرفتم که فوق العاده است.

در مجموع سونی اریکسون رو بیشتر از نوکیا می پسندم و قبولش دارم امکاناتی داره که کمتر گوشیهای دیگه داره و خوشحالم جز گوشیهایی است که منشی تلفنی نداره. نفرتی که من از منشی تلفنی دارم شاید جری از تام نداره.

از وقتی که خطم رو عوض کردم یه آرامش خاصی دوباره به زندگیم برگشته و از زنگ خوردنهای مزاحم دیگه خبری نیست. طی یه اقدام انقلابی هم بیش از نصف شماره ها تلفنهامو پاک کردم و دور ریختم هیچ دلیلی برای برقراری ارتباط با این افراد نمی بینم.

امروز که داشتم گوشی می گرفتم به هیچ عنوان نمیتوانستم به نوکیا نگاه کنم البته گوشی مورد علاقه من آیفون است اما از اونجایی که امکانات مخابراتی در ایران در حد عهد بوق می باشد و نود درصد امکانات آیفون نیازمند خط اینترنت و سیستم gprs است و هیچکدوم از اپراتورهای موبایل در ایران این امکان رو ندارن پول دادن بابت آیفون فعلا اشتباهه.

دیروز یه فرصتی داشتم تا دو سه تا فیلم خوب ببینم یکیش من و ناپلئون بود که یه فیلم ایتالیایی خوب و خوش ساخت به کارگردانی پائولو ویرزی بود که خیلی ازش خوشم اومد.داستان در مورد تبعید ناپلئون بناپارت به جزیره المب است که ماجراهای خاصی بین اونو کتابدارش که میخواست اونو بکشه پیش میاد. یه فیلم دیگه هم اسمش دختر رامن (the ramen girl) بود که داستانش در مورد درست کردن یه نوع سوپ ژاپنی به نام رامن است که دختری به نام ابی (abby) که یه دختر آمریکایی است میخواد یاد بگیره.

دوستی بهم کنسرت جیپسی کینگ رو داده بود که واقعا از دیدن کلی انرژی گرفتم. آدم این کنسرتها رو  می بینی از کنسرتهای چیپ داخلی حالش بهم میخوره.