باورم نمیشه

نمیدونم چی بگم؟ این روزها روزهای جالبی برام نیستن. از ترانه دورم یه زمونی برای دلم این ترانه رو نوشتم نمیدونستم که قرار این ترانه برایم حادثه باشه. هیچی دیگه نمیگم فقط همین. هنوز خیلی چیزها رو باور نکردم و دلم نمیخواد هم باور کنم که دوباره باید ...

بی خیال بابا

این روزهای بی ترانه رو عشق است. راستی تا تمومش نکنم به فلک هم چیزی نخواهم گفت که نمیخوام عهد و پیمانی رو که با تو بستم رو چشم بزنه.

باورم نمیشه
باورم نمیشه تنهام گذاشتی
رفتی و تو هم شدی یه خاطره
به کی بگم که واسه برگشتنت
چشمام به این در دوخته، منتظره

مگه قرارمون به موندن نبود
تا قیامت به پای هم پیر بشیم؟
مگه نمی خواستی عاشق بمونیم
با همدیگه حریف تقدیر بشیم؟

مگه قرارمون به عاشقی نبود؟
پس چرا رازقی رو پرپر کردی؟
مگه قرارمون به جدائی بود؟
چرا دلت رو باهاش همسفر کردی؟

نگو نه، که قرارمون «نه» نبود
خودت خوب می دونی که کی عاشقه
بهونه گیر ترانه هام نباش
که چشمای تو به دروغ صادقه

باورم نمیشه سادگیم رو
از بس که عاشقی رو باور کردم
به کی بگم که گناهم همین بود
بین این همه، عاشقترین مَردم
 

«اکبر یارمحمدی»