فرصت بده

هر موقع که اینجا نوشتم فقط نالیدن بود اما این روزها پر از امید و اضطرابم. امیدوارم که تا حدودی فضای بازی برای فعالیت و بودن داشته باشیم و اضطرابی که دارم این است که این امید زود ناامید گردد.

هر سال طبق عادتی دیرینه در سالروز وفات فاطمه زهرا مطلبی مینوشتم اما این روزها از بس درگیر مسائل دیگه شدم که این فرصت تاکنون برایم دست نداده است.این روز رو به همه دوستداران صادقش تسلیت می گویم.

دیروز بعد از مدتها دیداری با مهندس زمان داشتم.  نمیدونم خانم حکمت این همه انرژی رو از کجا داره؟ آقای عموزاده که فوق العاده است. همه شوری دارند که من نمیدانم از کجا است. اینجا هم که بهنام و مسعود و علی و حامد و محمد بدجوری فعالند بچه ها روی خستگی رو کم کردند همه تلاش می کنند .

امروز از تاکسی که پیاده شدم از یه روشندلی فال حافظی گرفتم که برام جالب بود:

بهار و گل طرب انگیز گشت وتوبه شکن

به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن

رسید باد صبا غنچه در هواداری

ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن

خب این روزها همه بهم میگن اینقدر ناامید نباش که همه چی بهتر میشه. امیدوارم که اینطور بشه.