فقط سه سال مونده

«یه سال دیگه هم پیر تر شدم» این کلیشه ای ترین جمله ای است که تا حالا در مورد روز تولد شنیدم. اما باید در مورد خودم بگم نه یه سال دیگه هم دیوونه تر شدم. چه دلیلی داره کودک درونم عاقل بشه. امسال هم گذشت شدم ۲۷ ساله تا سی سالگی فقط سه سال مونده تا موسم جوانی نیز بگذرد اما نه من هنوز یاد نگرفتم جوانی کنم همیشه اعتراض کردم همیشه نق زدم همیشه غز زدم همیشه ناراضی بودم همیشه شاکی بودم هیچوقت آرام نداشتم همیشه با استرس میخوابم و با اضطراب از خواب بلند میشم. پس تموم شد؟ نه هنوز هیچی تموم نشده.

هر چقدر هم بگن بازم به جاده خاکی میزنم. بازم به سیم آخر میزنم و میرم. بازم تو خلوت شب گیتار میزنم و میزنم زیر آواز تا نشون بدم که پایبند قانون «یه سال دیگه هم پیر شدم» نیستم.

مشکل از خودم است تو محیط کارم فقط تحمل میکنم من آدم اینجا نیستم شاکی هستم نه از این و آن که از خودم شاکیم که تحمل خیلی از صحبتها و رفتارها رو ندارم. تحمل همرنگ شدن رو ندارم. تحمل دروغ رو ندارم. تحمل فیلم بازی کردن رو ندارم. پس استفا بهترین راه حله.

من پایبند اصولم هستم اصولی که میگه «پول همه چیز نیست». به آدمها ارزش میدهم تا برای خودم گوهری شوم.

وقتی به دینی پایبندم که کتاب آسمانیش با نام خدا شروع میشه و به مردم ختم میشه یعنی مردم خود خدا، پس آقای فلانی، آقای مدعی رهبریت، آقای مدعی جامعه شناسی من بلد نیستم مثل تو بر سر مردم منت بگذارم.

سه سال مونده تا تموم بشه حکایتی که خودم با خودم داشتم. فقط سه سال فرصت بده.