جواب ابلهان سکوت است

از تیتر این نوشته مطمئنا تعجب کردید، ولی متاسفانه این گونه است. چند وقتی است که در این وبلاگ یک عده که به خیال خود از دست من ناراحت هستند و بدی دیدند رو به هتاکی آوردند و من در دو پست پیشین دو نمونه از این کامنتها را تائید کردم تا نشان دهم که چگونه مورد هجمه یک عده آدم بی شعور و نفهم قرار گرفتم.

من نمیدانم گذشته من چه ربطی به اینجا دارد؟ من که کاری به کار کسی ندارم. سرم به کارم خودم گرم است و انگار یک عده همین را هم نمیخواهند. هر اتفاقی که در دانشگاه یا بعد از آن افتاده تمام شده و برای من فراموش شده است. اما نمیدانم چه شده که یک عده دوست دارند دوباره خاطرات تلخ دانشگاه و گذشته را برایم تداعی می‌کنند.

از چند ماه پیش تائیدیه نظریات وبلاگ را گذاشتم و چنین کامنتهایی را تائید نکردم تا اینبار به توصیه یکی از دوستان تا مدتی تائیدیه را برمیدارم و کاری هم به کار این کامنتها نخواهم داشت تا شاید خودشان از رو بروند.

از قدیم خوب گفتند که جواب ابلهان سکوت است.