هشتم آذر ۱۳۷۶ «به بهانه اولین جشن ملی ۱۱ سال پیش»

گزارشگر فرانس پرس چنین گفت: «در یک لحظه وزن کره زمین سبک شد چون هفتاد میلیون ایرانى با هم به هوا پریدند ...» و این شرح تمام واقعه اى بود که هنوز فراموش نشده است. یازده سال از تک به تک شدن خداداد با مارک بوسنیچ، از پاره شدن تور دروازه ایران به دست یک اوباش مست استرالیایى، از رشادت هاى احمدرضا عابدزاده و از گل آفساید باقرى مى گذرد. یازده سال گذشت از آن روز که همه مردم ایران بدون آنکه از قبل هماهنگ کنند به خیابان ها ریختند و تا پاسى از شب جشن ملى به راه انداختند. یادش به خیر. ویرا بین دو نیمه گفت: «خودتان هر کارى دوست دارید بکنید.» و آخر مسابقه هم عابدزاده را ستایش کرد. 

خیلی‌ از هم نسلان من هشتم آذر ۷۶ را فراموش نخواهند کرد. آن نسل طلایی فوتبال ایران که همه چیز داشتند. 

هر هشتم آذر این روز را یاد میکنم تا یادم نرود که یک روز در عمرمان از ته دل خوشحال شدیم و خندیدیم و رقصیدیم و کسی به ما نگفت نکنید. 

هنوز از یادم نرفته که چگونه ماموران نیروی انتظامی همراه با مردم به شادی پرداختند و برای اولین بار بود که کسی از راه بندان خیابانها ناراحت نشد.