حسرت پرواز

به نظر من بهترین نعمت خدا فقط خواب هست وای نگید که خیلی تنبلم باور کنید یه ماه بی خوابی رو امروز با اینکه خیلی کار داشتم و مرخصی گرفته بودم تا به کارام برسم تلافی کردم. امروز همش سه چهار ساعت بیدار بودم که اونم به خوردن و لم دادن جلوی تلویزیون گذشت. خدا رو شکر که کارگرانی که قرار بود تو خونمون کار بکنند امروز نیومدند. دیشب هم کلی بهم خوش گذشت با اینکه اولش کمی ضدحال خوردم اما دیدن و شنیدن حرفایی یکی دو نفر بدجوری شادم کرد.

مهمتر از اون از این ته ریش لعنتی خلاص شدم و شش تیغ صورتم رو صاف و صوف کردم موهام رو هم کوتاه کردم و تا کمی قیافه ام شبیه آدما بشه.( یکی از شرایط سخت سربازی برای من همین نزدن ریش هست) من از سبیل و ریش متنفرم و همیشه هم خودم و هم مامانم و هم بقیه دوس دارن صورتم تر و تمیز باشه.

---

اما تو سه چهار ساعتی که بیدار بودم یه نیم ساعتی خودم رو با یه مشغولیت جدید مشغول بودم. پنجره اتاق من میخوره به انباری حیاط خلوت، روس سقف اون که درست مجاور پنجره اتاقم هست یه کارتن گذاشتم(به درد نخور هست جایی نداشتم بذارم از تنبلی شوتش کردم اونجا) امروز دیدم که سه تا بچه گربه هستش. وای از دیدنشون اینقدر خوشحال شدم که حدی نداشت یه تلاش عجیبی می کردن تا به بالای دیوار که مادرشون نشسته بود برسن دو تا گربه سیاه تونستن برن بالا اما یکی که سفید مثل برف بود(وای اینقدر خوشگل بود که دوس داشتم می گرفتمش و بغلش میکردم) نمیتونست بره بالا رفتم یه چوبی گذاشتم و رفت اون بالا. الان که حوالی ساعت نه هست می بینم که بازم اومدن گربه سفید بدجوری نگام میکنه. تو این اتفاق خیلی چیزها نهفته هست شاید مادرشون از دستم دلگیر باشه که تو تربیت بچه هاش دخالت کردم و بهشون تقلب رسوندم. معنی واقعی زندگی همینی هست که مادر این بچه ها بهشون یاد میده و اونم اینه که رو پای خودشون بایستادن. کاری که دو تا بچه هاش کردن اما سومی عاجز بود. سعی کنید تو کار طبیعت دخالت نکنید. ولی دلم برای گربه سفید سوخت درست مثل اینکه یه دختر خوشگل رو ببیند که نیمتونه کاری انجام بده و ازتون کمک میخواد ولی شما نه از روی انسان دوستی که به صرف خوشگلی و مخ زنی اون بیچاره بهش کمک می کنید.(عجب درس فلسفی بزرگی دادم)

---

راستی دیروز که رفته بودیم کوه پیمایی دو سه تا صحنه جال دیدم  و من یکی از سخنانم گوهربارم رو در جمع بچه ها رو کردم و اونم تشریح فلسفه حیات و پیدایش انسان و در کل کل هستی بود که خیلی از فلاسفه در اون عاجز بودن و حتی حلقه گمشده داروین هم نتونسته بود حلش کنه و اونم این بود: «پیدایش کل حیات بشری و کل هستی بر مبنای حرکت رفت و برگشتی بنا شده هست» حال می کنید که چه سخن گهرباری گفتم فقط بادتون نره که یه اردیبهشتی دیوانه می تونه چنین سخنی رو از خودش در کنه. (عمرا موقع خوندن این جمله به  معنیش پی ببرید بعضی بچه ها امروز صب به معنیش رسیدن و بهم اس ام اس زدن و تشکر کردن)

---

این شعر استاد هوشنگ ابتهاج هم فوق العاده هست اصولا غزلهای سایه یه چیزی داره که به سوی خودشون جذبشون می کنه و آدم رو کیفور میکنه این غزل رو خیلی دوس دارم:

حسرت پرواز

چند یاد چمن و حسرت پرواز کنم

بشکنم این قفس و بال و پری باز کنم

بس بهار آمد و پروانه و گل مست شدند

من هنوز آرزوی فرصت پرواز کنم

خار حسرت زندم زخمه به تار دل ریش

چون هوای گل و مرغان هم آواز کنم

بلبلم ، لیک چو گل عهد ببندد با زاغ

من دگر با چه دلی لب به سخن باز کنم

سرم ای ماه به دامان نوازش بکذار

تا در آغوش تو سوز غزلی ساز کنم

به نوایم برسان زان لب شیرین که چو نی

شکوه های شب هجران تو آغاز کنم

با دم عیسوی ام گر بنوازی چون نای

از دل مرده بر آرم دم و اعجاز کنم

بوسه می خواستم از آنمه و خوش می خندید

که نیازت بدهم آخر اگر ناز کنم

سایه خون شد دلم از بس که نشستم خاموش

خیز تا قصه ی آن سرو سرافراز کنم

هوشنگ ابتهاج

---

شاید یه روز اسم تموم کسانی که رو تو این هفت هشت سال تو زندگی من نقشی داشتند بنویسم( البته به شرطی که دیگه تو این شهر نباشم و هیچ کس هیچ نشونه ای ازم نداشته باشه).

امیدوارم که در پناه حق عاشق و آبی و سرفراز باشید/ یا علی