زخمه

وب نوشت های یکی که دیر رسیدن عادتش است ...

زخمه

وب نوشت های یکی که دیر رسیدن عادتش است ...

::زخمی:: برای روز میلادم

دیروز بد جوری تو ذوقم خورده و وحشتناک عصبانی بودم اما امروز که جشن تولدم هست تلافی کردم کلا تا صب تو اداره بودم و بعد از ظهر خوابیدم بعدش ساناز سورپرایزم کرد بعد هم مامانم که از خجالتم دراومد و یه کادوی خوب بهم داد(یه تراول پنجاهی، که وحشتناک بهش نیاز داشتم و میتونم مشکل فیش تلفنم رو حل کنم(ساعت 11 شب شش اردیبهشت 86)


چقدر این ترانه احمد کایا رو دوس دارم الان همین رو گوش میدم واسه اینکه شما رو هم شریک تنهایی ها و زخم خودم کنم متن و ترجمه اش رو اینجا میارم:

 

 

می روم    Giderim

 

احمد کایا   Ahmet Kaya

 

 

 

دیگر نمی‌توانم با تو باشم                                     Artık seninle duramam

امشب بیرون خواهم رفت                                    Bu akşam çıkar giderim

حسابم به روز قیامت                                         Hesabım kalsın mahşere

دست می‌کشم و می‌روم                                           Elimi yıkar giderim

 

تو به زحمت نخواهی افتاد                               Sen zahmet etme yerinden

در درونت هیچ هیاهویی به پا نمی‌کنم                Gürültü yapmam derinden

از روی انگشتانت                                             Parmaklarımın üzerinden

مثل آب روان خواهم شد                                          Su gibi akar giderim

 

می‌توانی برای خودت خوش باشی                           Artık sürersin bir sefa

نه جسمم مانده و نه آزاری از من                          Ne cismim kaldı ne cefa

این بار دیگر شکایت نمی‌کنم                                Şikayet etmem bu defa

دندان می‌کشم و می‌روم                                         Dişimi sıkar giderim

 

گمان می‌کنی تلخی‌ها به پایان می‌رسند؟               Bozar mı sandın acılar

در مصیبت رهایت  می‌کنم و می‌روم                          Belaya atlar giderim

مثل گلوله، مثل گلوله‌ی تفنگ ماوزر                     Kurşun gibi mavzer gibi

مثل کوه منفجر می‌شوم و می‌روم                        Dağ gibi patlar giderim

 

شده همه چیزم را از دست بدهم                        Kaybetsem bile herşeyi

این عشق را قطع کرده و می‌روم                           Bu aşkı yırtar giderim

رفتنم به آهستگی نخواهد بود                               Sinsice olmaz gidişim

به در ضربه میزنم و می‌روم                                   Kapıyı çarpar giderim

 

ترانه‌ای که برای تو نوشته بودم                             Sana yazdığım şarkıyı

در سازم می‌نوازم و می‌روم                              Sazımdan söker giderim

می‌دانی که گریه نمی‌کنم                                Ben ağlayamam bilirsin

چهره‌ام را تهی می‌کنم و می‌روم                         Yüzümü döker giderim

 

از سگ‌هایم، از پرنده‌ام                                 Köpeklerimden kuşumdan

از فرزندم می‌گذرم و می‌روم                           Yavrumdan cayar giderim

هر چه که از تو گرفته‌ام                                  Senden aldığım ne varsa

سر جایش گذاشته و می‌روم                                Yerine koyar giderim

 

خودم را برای تو لوس نمی‌کنم                         Ezdirmem sana kendimi

خودم را ویران کرده و می‌روم                            Gövdemi yakar giderim

نفرینت نمی‌کنم نگران نباش                           Beeddua etmem üzülme

سرم را محکم بسته و می‌روم                             Kafama sıkar giderim

 


یه سال دیگه تموم شد یه سالی که نمیدونم چه جوری گذشت تو زندگی شخصی به معنای واقعی کلمه شکست خوردم، خب بی تعارف بگم باید اعتراف کنم که شکست خوردم برخوردم خوب نبود و قدر کسانی رو که کنارم بودن و ندونستم و زود رفتن، تو احساسم شکست خوردم خواستم دوباره تکرارش کنم دیدم که ازم برنمیاد دیگه تاب و تحمل شکست رو ندارم به همین خاطر دیگه بی خیال احساس و عاشقی شدم. اعتراف میکنم که سنگدل شدم مثل دوران دبیرستان شدم دیگه به هر کسی رو نمیدم به راحتی آب خوردن «نه»،«نمیشه»،«نمیتونم» میگم و می گذرم. به تخم چپ سگهای ولگرد دهمون هم نیست که کسی بهم پیشنهاد دوستی بده اینقدر «نه» شنیدم که دوس دارم از زمین و زمان تلافی کنم. آره غرورم رو دوس دارم مگه غرور آدم باید چند بار بشکنه همون یه بار هم شکست واسه هفت جد و آبادم بسه. اونم اگه یه روز احساسی به من نداشته و نگفته خب به جهنم که نگفته، چرا نباید عصبانی بشم؟!!! دوس دارم و به راحتی آب خوردن هم داد میزنم و به هیچ جام هم حساب نمیکنم. اصلا دوس دارم حالگیری کنم حتی حال خودم رو بگیرم. 

 آره واسه امروز زیادی دق و دلی داشتم به اندازه بیست و پنج سال عقده داشتم و باید حرف میزدم و خوشحالم که هنوز نامردمان این «زخمه» نازنین رو از من دریغ نکردند و مجالی دادند تا در اقلیم پادشاهی خودم حکمرانی کنم و در آسمان چشمان روشنم پرواز کنم.

 

امیدوارم همیشه در پناه حق عاشق و آبی و سرفراز باشید/یا علی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد