یه دنیا تنهایی

امروز تا حدودی تونستم بگم و بخندم و بخورم(این سومی نزدیک بود کار دست خودم بده) یه مسافرت کوتاه و مجردی با برو بچ به غار سهولان کلی حال داد. یکی دو تا عکس باحال گرفتیم ولی دوربین من ادا در میاورد زیاد خوب نشدن فقط  دو تا که کنار دریاچه سد حسنلو گرفته بودم خوب از آب در اومدن(شاید بعدا حوصله کردم تو وبلاگ گذاشتم زیاد اصرار نکنید هر وقت حالش رو داشتم اینکار رو میکنمُ همین اعتماد به نفسم منو کشته). تو خوردن یه کم زیادی افراط کردم دو سیخ جوجه دو سیخ جگر و یه تن ماهی و مربا ( مربا بده بابا، اینو محض خنده گفتم) و کره ناهار من(من ناراحتی معده دارم واسه همین نمیدونم چرا بعد از خوردن هشت تا نون وقتی میخوام نهمی رو بخورم معده ام اذیتم میکنه، محض اطلاع الان هشتاد و پنج کیلو وزن دارم) بود با این همه طعم تند کوکاکولا  و آخر سر موقع برگشتن یه بسته شوکولات باحال هم کلی بهم حال داد. با این حال بدجوری احساس تنهایی می کردم سرم به mp3 player گرم بود و کلی با معین و امید حال کردم ترانه دریا و هراس حسین زمان به همراه بغض تنهاییش بد جوری به دلم چسبید و فقط اینارو گوش میدادم.

 تو پارکینگ غار هم با بچه ها یه مراسم پایکوبی راه انداختیم که بیا و ببین آخر هم با یه رقص آذری تموم این عقده های چند ماه مو خالی کردم( این روزا بدجوری هوس پارتی یا مهمونی و یا عروسی و اصولا یه رقص مشتی به سرم زده بود) 

موقع برگشتن همش به این تیکه از ترانه ام فکر میکردم(شماها زیاد فکر نکنید عذاب وجدان می گیرید بعدا تو قیامت میان یقه منو میچسبن)‌:

تنهائیمو با خدا قسمت میکنم

به نبودن تــــــــو عادت میکنم

تو که رو خاطراتم خط کشیدی

بگو به کدوم جاده ای رسیدی

لعنت به این سرنوشت جدائی

به من و به ایــن شعر آشنایی

به این همه تنهایی در جمع عادت کردم به این همه عشق و تنهایی مغرورم و دوسش دارم با اینکه آرامش در زندگیم معنی نداره اما به این تنهایی شدیدا تعصب دارم.

خب دیگه قرار نبود آپ کنم اما ببخشید که این دفعه ناپرهیزی کردم و بدقول از آب در اومدم. راستی الان یه آلبوم بی کلام کردی گرفتم که خیلی بهم حال میده. این ترانه های آذری هم که واقعا محشره جون میده که فقط باهاشون آذری اصیل برقصی و بشینی و پاشی و لزگی برقصی.(خردادیان رو می شناسین من اکبرشون هستم).

فعلا در پناه حق عاشق و آبی و سرفراز باشید/ یا علی