عاشقانه باش

امروز می خواستم در مورد خیلی چیزها صحبت کنم. اما وقتی پشت کامپیوتر نشستم یه حس زیبای تنبلی در وجودم گل کرد و نذاشت زیاد بنویسم واسه همین فقط دارم می نویسم که نگن لال از دنیا رفت. بازم این بلاگ اسکای منو سر کار گذاشته و درست بشو نیست (خدا نکنه که کسی به من بد کنه آبرو واسش نمیذارم بمونه). این روزا ترانه های گوگوش وحشتناک بهم حال میده یه سی دی تصویری از کنسرت کت استیونس هم اساسی حال داد که نگو و نپرس. ترانه نوشتن هم که کلی حال داره به خصوص که فضاهای جدیدی رو دارم تجربه میکنم و میخوام خودم رو ترانه کنم و آرزوها و خواستنی هامو دارم تو ترانه می نویسم که کلی حال داره.

یه اتفاقی که برام افتاد یه عزیزی بدجوری منو امیدوار کرد اما نامردی نکرد و تو کمتر از دوازده ساعت دستمو تو پوست گردو گذاشت و وحشتناک کنفم کرد با این همه چون برام عزیز بود نتونستم بهش چیزی بگم. از این لحظه ها تو زندگی کم نداشتم اما این دفعه بد جوری ضایع شدم.

فیلم 300 رو هم مشاهده کردم. به دلیل شیطنت خاصی که داشتم هم اعصابم خورد شد و هم یه صحنه ای داشت که کلی حال کردم و کیفور شدم و اونم یه صحنه بود که یکی از اسپارتی ها که ایستاده بود یه ایرانی سوارکار از پشت سر اومد و سرش رو از تنش جدا کرد این صحنه رو بیش از ده بار دیدم کلی حالی به حولی شدم. عقده هام  از سازندگان فیلم تو این صحنه به نوعی ارضا شد.

تصمیم دارم یه مدتی تو وبلاگ ترانه نذارم اما هر کی به نوعی اعتراض میکنه. خوشبختانه تعداد کسانی که حضوری از بابت این وبلاگ حالم رو میگیرن میومدن نظر میدادن الان کامنت دونی ام کمتر از 50 تا نظر نداشت ولی چه کنم که خیلیا دوس دارن زخم زیونها و نیش های منو شفاها دریافت کنن و از این بابت حس طنز مداری منم ارضا میشه و کیفور میمونم.

 

خب دیگه این روزا شادم و میگم و می خندم و سربسر ملت میذارم و فال حافظ میگیرم و ترانه می نویسم. خب پس کی سربازی قراره رو من اثر کنه. میگفتن بری سربازی آدم میشی اما انگار سربازی رو به هیچ جام هم حساب نمیکنم و شاید بعد از بیست ماه خدمت تازه معلوم شه که سربازی تموم شده و من همونی بودم که قبلا بودم پس دارم در کمال شعف وقتم مبارکم رو تلف میکنم و کسی هم چیزی نمیگه( کو نفس کش؟؟؟؟؟!!!!!!!!)

راستی پست بعدیم با یه ترانه ویژه واسه دو هفته دیگه برای روز تولدم آپ میکنم.

به امید اینکه همیشه عاشق و آبی و سرفراز باشید/ یا علی