خسته ام دیگه بریدم نایی ندارم

انگار فقط رفتن قسمتم شده، نوشته قبلی رو بعد از چند روز اصلاح کردم زیادی تنفر انگیز بود کاش به همین راحتی که اینجا نوشته هامو پاک می کنم می تونستم آدمای ذهنمو هم پاک کنم اما حیف که نمیشه.

بعد از مدتهای مدیدی تونستم به اورکات برم یه حس نوستالژیک عجیبی برام داشت آشنایی با کسانی که بعضا توی ذهنم ......(به خدا هنگ کردم نمیدونم چی بنویسم زیادی داغونم) یاهو مسنجرم رو باز میکنم و می بینم کسی منو اد کرده که نباید می کرد ....( کم آوردم اعتراف میکنم کم آوردم).

همه بچه ها میرن مرخصی و سرحال و شارژ برمیگردن اما داغونم، آواره ام، سرگردونم.

کاش به ندیدن عادت کنم کاش به کوری عادت کنم نمیدونم تورو خدا این حرف دکتر شریعتی رو مثل پتک تو سرم نکوبید:«بگذار تا شیطنت عشق چشمان ترا بر عریانی خویش بگشاید، هر چند آنچه معنی جز رنج و پریشانی نباشد اما کوری را هرگز به خاطر آرامش تحمل نکن» نه میخوام آرامش داشته باشم میخوام باورم نشه که دیگه کسی هواخواهم نیست.

من رسم دوست داشتن رو بلد نیستم هر چقدر که بیشتر سعی میکنم دوست داشته باشم اونقدر از من دور میشن. حتی باورش برام سخت بود اما حتی نزدیکترین کسانم نیز ترجیح میدن من چیزی نگم باهاشون نباشم دور دور باشم.

من دردلامو فقط به سه نفر می تونم بگم گیتارم، دکتر شریعتی و خدا. آخه دکتر تو منو خراب کردی واسه چی؟ چرا نذاشتی او همون کویر بمونم چرا گفتی بذار عریانتر بشی؟ چرا؟ چرا میگی مرد نباید ناله کنه؟ پس من دردامو به کی بگم؟ به کی بگم تا پریشونی قلبم آروم بشه؟ به خدا چیزی نمیخوام فقط یه چاه مطمئن نشونم بده که بهم پند و نصیحت نکنه، من که بلد نیستم کسی رو نصیحت کنم پس چرا هر کی از راه می رسه یه تیکه ای بارم میکنه و میره؟؟؟

آره عشق و دوست داشتن همش سوتفاهمه همش دروغه همش چرند همش مزخرفه.

مگه این روزا کسی به این حرفا ایمون داره؟ مگه چهار سال دل بستم حیا نکردم مگه نفهمیدم که عشق آدما فقط به جیبشون هست نه چیز دیگه؟ اصلا منو چه به عشق و عاشقی منو چه به دوس داشتن مگه کسی دوسم داره که بخوام براش بمیرم؟ نه اکبر جون کسی برات ارزشی قائل نیست.

خدایا زود مرگُ قسمتم کن تا از این سوداکده رها بشم.

خداوندا آرزوی مرگ دارم تا بیشتر از این آلوده گناه نشم.

الهی طوری منو بمیران که اثری ازم نمونه کاری کن همون طوری که زنده بودم کسی دلش به حالم نسوخت موقع مردنم هم کسی دلش به حالم نسوزه.

بابابزرگ چقدر دلتنگتم کاش منم پیشت بیام. خسته ام دلم گرفته، نمیخوام دیگه اینجا بمونم.

آره دیگه بریدم دیگه خبری از اون دل دریایی نیست دیگه دلم بی کینه نیست دیگه نمیتونم کسی رو دوس داشته باشم.

نمیدونم شاید دیگه نخوام بنویسم نمیدونم ولی این روزا بدترین روزای زندگیم هستش به خاطر اینکه دیگه باور کردم که عمر شادی های من خیلی ناچیزه اونقدر که نمیشه به خاطرش شاد بود هر وقت حس میکنم که خوشبختم و به یه چیزی رسیدم فقط کمتر از بیست و چهار ساعت بعد می بینم شکستم می بینم که غمینم میبینم نا امیدم.

واقعا چرا من همیشه اینگونه دیر میشم؟ به خاطر اینکه شاید قیافه ام بدجنس نشونم میده شاید به خاطر اینه که وقتی با یکی حرف می زنم یه کارمای منفی از خودم ساطع می کنم و طرف مقابلم مثل قرقی رو هوا اونو میزنه و علیه خودم به کار می بره پس باید حرفی نزنم بشینم تو کنج تنهایی اتاقم تا اجلم سر برسه این روزا هیچ امیدی به خودم و به زندگی ندارم، کنکور رو خوب ندادم، یکی از بهترین دوستان دوران زندگیم واسه همیشه رفته، نمیدونم کجا رفته ولی وقتی امروز موبایلش رو گرفتم و خواستم حالش رو بپرسم یه خانمی گفت که فلانی دیگه نیست رفتش. باورم نمیشه همین چند روز پیش دیدمش کاش می گفت کاش باهاش خداحافظی میکردم. من دوستان خوب خیلی کم داشتم و این یکی ناب بود بی نظیر بود اما نمیدونم چرا بی خبر رفت.

خب چه امید بندم به این زندگانی که در ناامیدی سر آمد جوانی، انگار دکتر شریعتی هم داره احوال منو میگه :

بسوزم

چه امید بندم در ابن زندگانی

که در ناامیدی سر آمد جوانی

سرآمد جوانی و ما را نیامد

پیام وفایی از این زندگانی

بنالم زمحنت همه روز تا شام

بگریم ز حسرت همه شام تا روز

تو گویی سپندم بر این آتش طور

بسوزم از این آتش آرزوسوز

بود کاندرین جمع ناآشنایان

پیامی رساند مرا آشنایی؟

شنیدم سخن ها زمهر و وفا، لیک

ندیدم نشانی ز مهر و وفایی

چو کس با زبان دلم آشنا نیست

چه بهتر که از شِکوه خاموش باشم

چو یاری مرا نیست همدرد، بهتر

که از یاد یاران فراموش باشم

«دکتر علی شریعتی»

دیگه حرفی برای گفتن ندارم شایدم دارم ولی نه ندارم آخه «سرمایه های یک دل حرفهایی است که برای نگفتن دارد»‌و من چقدر ارزون دارم سرمایه هامو چوب حراج میزنم باید حرف نزنم اما اگه اینو امروز اینجا نمی نوشتم دق می کردم.

راستی دکترم گفته که سیگار برام سم هست نظرتون چیه بد نیست هر وقت نا امید میشم یه سیگاری بکشم.

به امید اینکه همگی در پناه حق عاشق و آبی و سرفراز باشید/ یا علی